பொறியியல் பட்டம் ஏழைக்கு கிட்டுமா ?

பொறியியல் கல்விக்கான கட்டணத்தை ஏ.ஐ.சி.டி.இ.(ஆல் இண்டியா கவுன்சில் ஃபார் டெக்னிகல் எஜூகேஷன் – AICTE) உயர்த்தியிருக்கிறது. ’போதிக்கும் ஆசான்களுக்கு (ம்) சம்பளத்தை உயர்த்தியிருக்கிறோம்’ என்பதும், அந்த உத்தரவில் வந்திருக்கிறது.
கவுன்சிலின் உத்தரவுப்படி, தொழில்நுட்பக் கல்லூரிகளில் (B.E., B.Tech., B.arch) பயில குறைந்தபட்சக் கட்டணமாக 79 ஆயிரத்து 600 ரூபாய், அதிகபட்சமாக 1லட்சத்து 89 ஆயிரம் ரூபாய் (ஒரு செமஸ்டர் கணக்கு மட்டுமே இது) வேண்டும்.
பட்டயப் (பாலிடெக்னிக் – டி.எம்.இ., டி.சி.இ., டி.இ.இ., டி.இ.இ.இ) படிப்புகளுக்கு ஒரு செமஸ்டருக்கு (ஆண்டுக்கு அல்ல) 67 ஆயிரத்து 900 ரூபாய் கட்டணம் குறைந்தபட்சம், அதிகபட்சம் 1 லட்சத்து 40 ஆயிரத்து 900 ரூபாய் .
யு.ஜி. (இளங்கலை) யின் நிலை இப்படி என்றால், ப்பி.ஜி. (முதுகலை) நிலை வேறு. குறைந்த கட்டணம் 1 லட்சத்து 41 ஆயிரத்து 200 ரூபாயும், அதிகபட்சமாக 3 லட்சத்து 4 ஆயிரம் ரூபாயும் வரையறுக்கப்பட்டுள்ளது.
மூன்றாண்டு எம்.சி.ஏ., பட்டப் (முதுகலை) படிப்புக்கு 88 ஆயிரத்து 500 ரூபாய் குறைந்த கட்டணம், 1லட்சத்து 94 ஆயிரத்து 100 ரூபாய் அதிகபட்ச கட்டணம்.
எம்.பி.ஏ (முதுகலை) பட்டப் படிப்புக்கு, குறைந்த பட்சக் கட்டணம், 85 ஆயிரம் ரூபாய், அதிகபட்சம் 1 லட்சத்து 95 ஆயிரத்து 200 ரூபாய். ‘கட்டண உயர்வை கல்வி நிறுவனங்களே நிர்ணயம் செய்து கொள்ளலாம்’ என்றும், கவுன்சில் அந்த உத்தரவில் கூறியிருக்கிறது.

கொஞ்சம் பின்னோக்கிப் போவோம்! பிரதமராக இருந்த இந்திராகாந்தி அம்மையார், 1976- ஆம் ஆண்டு அவசரநிலை சட்டத்தை (எமர்ஜென்ஸி) பிறப்பித்த கால கட்டம் அது ! அரசியலமைப்புச் சட்டம் 57 ஆவது பிரிவு 42 ஆவது சட்ட திருத்தம் மூலமாக பதிவு ( நுழைவு 11) 11 -ஐ மாநில பட்டியலில் இருந்து நீக்கி, பொதுப்பட்டியலில் கல்வியை (பதிவு -25) நுழைவு 25 ஆக அப்போது சேர்த்தார் இந்திராகாந்தி அம்மையார்.
மாநில சுயாட்சியை கடைபிடிக்கும் தமிழ்நாடு உள்ளிட்ட பல மாநிலங்கள் பொதுப்பட்டியலில் சேர்க்கப்பட்ட கல்வியை மாநிலப் பட்டியலுக்கு மாற்ற அன்றுமுதல் அவ்வப்போது குரல் கொடுத்து வந்தனர், மறக்காமல் காங்கிரஸ் கூட்டணியிலும் நீடித்தனர்.
அது இந்திரா காங்கிரஸ் என்ற பெயரில் பசுவும் கன்றும் சின்னமாக இருந்த போதிலிருந்து கை சின்னத்துக்கு காங்கிரஸ் மாறிய இந்தக் காலகட்டம் வரையிலும் கூட்டணியை மாநில கட்சிகள் தொடர்ந்தது. தமிழ்நாட்டில் இரண்டு கழகங்களும் காங்கிரஸ் உறவில் இருந்தன.
நெருக்கடி நிலையை (1976 ஆம் ஆண்டு) இந்திராகாந்தி அம்மையார் கொண்டு வந்து 45 ஆண்டுகள் கடந்து விட்டாலும், அன்று உண்டாக்கி வைக்கப்பட்ட நெருக்கடியை தமிழ்நாட்டிலுள்ள மாநிலக் கட்சிகள், இதுநாள் வரையிலும் முடிவுக்கு கொண்டுவர முடியவில்லை.
இந்திய அரசியலமைப்பு சட்டம் பிரிவு 246 – 7 ஆம் அட்டவணை பட்டியல் (2-ல்) இரண்டில், மாநிலப்பட்டியல் 1976 -க்கு முன்னர் இருந்தது. கல்வி தொடர்பான அனைத்து முடிவுகளையும் (பாடத்திட்டம், கட்டணம், மாணவர் சேர்க்கை) மாநில அரசாங்கமே எடுப்பதற்கான அதிகாரத்தை அந்த சட்டப் பிரிவு வழங்கி வந்தது. ஒருங்கிணைத்தல் ( கோ – ஆர்டினேட்) மற்றும், உயர் கல்வியின் தரம் பராமரித்தல் – ஒழுங்கு படுத்துதல் (சூபர்வைஸிங்) போன்றவை மட்டுமே மத்திய அரசின் அதிகாரத்தின் கீழ் இருந்தது. அந்த அதிகாரத்தின் எல்லையில் பாடத்திட்டமோ, கல்விக் கட்டணமோ, மாணவர் சேர்க்கையோ அடங்காது; அதேவேளையில் அந்த அதிகாரம் மட்டுமல்ல – வானளாவிய பல அதிகாரத்தை மாநிலங்களின் கல்வி உரிமையில் தலையிட 1976- ஆம் கொண்டு வந்த 42 ஆவது சட்ட திருத்தம் வழி வகுத்துக் கொடுத்தது. புதிய கல்விக் கொள்கை, நீட் உள்ளிட்ட, இன்றைய பல அம்சங்களுக்கு விதை போட்டது 42 ஆவது சட்டத்திருத்தம்தான். (பிரிவு 246, மத்திய அரசுக்கும் மாநில அரசுக்கும் இடையே உள்ள அதிகாரப் பகிர்வு பற்றியே ஏழாவது அட்டவணை கூறுகிறது. 2021 ஆம் ஆண்டு நிலவரப்படி, மத்திய பட்டியலில் 100 துறைகளும், மாநில பட்டியலில் 61 துறைகளும், பொதுப்பட்டியலில் 52 துறைகளும் உள்ளன)
எரிவதை உருவி விட்டால் கொதிப்பது அடங்கிவிடும் என்பார்களே, அது போல மாநிலப் பட்டியலில் இருந்த கல்வியை இந்திராகாந்தி அம்மையார் நீக்கியதோடு, அதை பொதுப்பட்டியலில் சேர்த்து விட்டுப் போனார். அந்த காலகட்டத்தில் என்ன கொதித்ததோ, என்ன எரிந்ததோ ?

எடப்பாடி கே. பழனிசாமி தமிழ்நாடு முதலமைச்சராக இருந்த கால கட்டம். திமுக உயர்நிலை செயல்திட்டக் குழுக்கூட்டத்தில் (ஆகஸ்ட் 1- 2020), பேசிய அன்றைய திமுக எதிர்க்கட்சித் தலைவர் மு.க.ஸ்டாலின், “பொதுப்பட்டியலில் உள்ள கல்வியை மீண்டும் மாநிலப் பட்டியலுக்கே கொண்டுவர வேண்டும், புதிய கல்விக் கொள்கையை ஏற்க மாட்டோம் என அதிமுக அரசு, உடனே தீர்மானம் நிறைவேற்ற வேண்டும்” என்று தீர்மானம் இயற்றி பேசினார்.
செப்டம்பர் 14, 2012 -ல் கல்வியை மாநிலப் பட்டியலுக்கு மாற்றக் கோரி திமுக எம்.எல்.ஏ., மருத்துவர் நா. எழிலனின், தொண்டு நிறுவனம் வழக்குத் தொடர்ந்தது. வழக்கை விசாரித்த மெட்ராஸ் ஹைகோர்ட், மத்திய மாநில அரசுகள் இது குறித்து பதிலளிக்க 8 வார காலம் அவகாசம் அளித்து உத்தரவிட்டது. அந்த விவகாரம் அப்படியே இருக்கிறது.
இன்னும் கொஞ்சம் பின்னோக்கிப் பார்த்தால், நாட்டின் புதிய அரசியல் அமைப்புச் சட்டம் (1950) கொண்டுவரப்பட்ட காலகட்டத்தில் கல்வியானது மாநிலப்பட்டியலில்தான் இருந்தது. அதே நிலை நீடிக்க அனைவரும் விரும்பினர், அன்றைய இந்திய பிரதமர் ஜவஹர்லால் நேருவும் அதை ஏற்றுக் கொண்டார். அவருடைய மகளான இந்திராகாந்தி அம்மையார், தந்தையின் வார்த்தையை 26 ஆண்டு காலம் கழித்து 1976- ல் எமர்ஜென்சியின் மூலம் மாற்றினார். அவர் மாற்றியதை மாற்றத்தான் 45 ஆண்டு காலம் கடந்தும் போராடுகின்றன, சுயாட்சி விரும்பும் மாநிலக் கட்சிகள்.
பொறியியல் பட்டயத்துக்கு அரசின், அரசு உதவி பெறும் கல்லூரிகளில் பத்தாயிரம் ரூபாய்க்கும் குறைவாக இதுநாள் வரையிலும் பெற்று வந்த கல்விக் கட்டணம், இப்போது செமஸ்டருக்கு 67 ஆயிரத்து 900 ரூபாய், குறைந்தபட்சம் என்றும், அதிகபட்சமாக 1 லட்சத்து 40 ஆயிரத்து 900 என்றும் மாறியிருக்கிறது.
மாநிலக் கல்விக்கொள்கை வேறு என்பதில் உறுதி காட்டும் தமிழ்நாடு முதலமைச்சர் மு.க.ஸ்டாலின், இப்போது ஏழை மாணவர்களின் கல்வியில் ஏற்பட்டிருக்கும் அசாதாரண சூழ்நிலையை மாற்றுவார் என்றே அடித்தட்டு மக்கள் நம்புகின்றனர் ! (குறிப்பு : அரசியல் கட்சிகள், ஊடகங்கள் இதை அவசியம் விவாதிக்கக் கூடிய அளவு, இதுவரை கருதவில்லை. பொறியியல் பட்ட – பட்டயப் படிப்பாளர்கள் யார் வீட்டிலும் இல்லையா ?)
ந.பா.சேதுராமன்